อาหารเมื่อถูกกลืนลงสู่กระเพาะอาหารครั้งแรกจะไปอยู่ที่ผนังของกระเพาะ
ฉะนั้นอาหารคาร์โบไฮเดรทที่มีไทอะลินจากน้ำลายผสมอยู่ จะไปถูกกับน้ำย่อยจากกระเพาะ
(Gastric juice) ซึ่งมีกรดเกลืออยู่ อาหารนั้นก็จะมีฤทธิ์เป็นกรด
ไทอะลินย่อยต่อไปอีกไม่ได้ ส่วนอาหารที่เข้าไปในกระเพาะอาหารตอนหลังๆ
มันจะไปอยู่ตรงกลางของอาหารที่ผ่านลงไปก่อน
ทำให้ไทอะลินมีโอกาสย่อยอาหารแป้งได้ต่อไปอีกจนกว่าจะไปถูกกับน้ำย่อยจากกระเพาะจึงจะหยุดย่อย
ซึ่งกินเวลาประมาณครึ่งชั่วโมงภายหลังที่อาหารผ่านเข้าไปอยู่ในกระเพาะอาหาร 2-3
นาที แล้วจะมีการหดตัว หรือการเคลื่อนไหวเกิดขึ้นที่ตรงกลาง ของกระเพาะอาหาร
แล้วค่อยๆ บีบต่อๆ ไปจนถึงกระเพาะอาหารส่วนปลาย (Pylorus) เป็นระยะๆ
เพื่อคลุกเคล้าอาหารให้ปนกับน้ำย่อยจากกระเพาะอาหาร
ในกระเพาะอาหารมีนํ้าย่อยอาหารที่สำคัญ 3
ชนิด คือ
1. เพปซิน(Pepsin) ทำหน้าที่ย่อยโปรตีน
ในภาวะที่มีฤทธิ์เป็นกรด (Acid Medium) ให้มีโมเลกุลเล็กลงกว่าเดิมเป็น
โปรตีโอส (Proteoses) และเพปโตน (Peptones) ซึ่งยังไม่สำเร็จ
และไม่สามารถถูกดูดซึมได้ต้องอาศัย ทริปซิน (Trypsin), โปลีเพปติเดส
(polypeptidase) และ ไดเพปติเดส (Dipeptidase) ในลำไส้เล็กช่วยย่อยต่อให้เป็นกรดอะมิโน
(Amino Acids)
2. เรนนิน (Rennin) ทำหน้าที่ย่อยโปรตีนในนม
ซึ่งเรียกว่า เคซีน (casein) ให้เป็นก้อนเล็กๆ เรียกว่าเคิด (Curd)
แล้วต้องอาศัยเพปซินช่วยย่อย และทริปซินในลำไส้เล็กช่วยย่อยอีกต่อหนึ่งจึงจะสำเร็จ
3. แกสตริค ไลเพส (Gastric Lipase) ทำหน้าที่ย่อยไขมันให้เป็นกรดไขมันและกลีเซอรีน
แต่ไม่ค่อยได้ผลมากนักเพราะมีน้ำย่อยชนิดนี้อยู่น้อยประการหนึ่ง อีกประการหนึ่ง
เนื่องจากภาวะไม่เหมาะ ด้วยว่าไขมันย่อยในภาวะที่มีฤทธิ์เป็นกรด (Acid
Medium) อยู่ในกระเพาะอาหารนี้ได้ยากมาก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น